273 / 484
275
«М н сиктері'ді
(хажы а байланысты міндеттері ді)
+теп бол аннан кейін де
(ж $ілдік кезе де)
ата-бабалары'ды
(ма танып)
еске т сіргендері'дей, тіпті онан да к штірек
Алла ты зікір еті'дер. Адамдарды' баз біреулері: «Раббымыз!
Бізге
(несібемізді)
д ниеде бер» дейді. Ахіретте болса о ан еш
несібе жо »
(Ба ара с ресі, 200)
.
Сондай-а ажылы пен мрада к п айтылуы мір етіл-
ген т лбия да рдайым зікірмен д а х лінде болудыескертеді.
Расул лла$
r
былай дейді:
«Т лбия айт ан рбір м сылманмен бірге оны о ы
мен солында ы тас, а аш, атты топыра осылып т лбия
айтады. Осы осылып айту (о ы мен солын к рсетіп) мына
ж не мына ба ытта ы жерді со ы шегіне дейін жал асады»
(Термези, Хаж, 14/828).
Зікір мен д а халіні ж ректе бден орны уы шін т л-
бияны ма ыздылы ы соншалы , жекелеген
лшылы тар
к біне жасырын болса, т лбияны атты дауыстап айту мір
етілген. Осылайша л рі зін, рі айналасын ж рек пен т н
йресімділігімен зікір мен д а а б лейді.
Сондай-а с йікті Пай амбарымыз былай дейді:
«Ж бірейіл
u
ма ан келіп, сахабаларыма, менімен бірге
бол андар а т лбияны к тері кі дауыспен айтуды мір етті»
(+бу Д уіт, М н сик, 26/1814).
Сонымен атар, « андай ажылы абзал?» деп с ра ан
кезде Расул лла$
r
:
«Жо ары дауыспен т лбия айтыл ан ж не к п
рбан
МMБРУР АЖЫЛЫ пен ]МРА