258 / 372
262
А идада, ибадатта ж не м міледе Ы ЫЛАС пен ТА УАЛЫ
«АДАМ СWЙГЕНІМЕН БІРГЕ»
Сахабалар 'з олдарында ы е/ 1лкен азыналары
бол ан Алла9 Расулына деген махаббаттарын 1немі арт-
тыру а тырысып ж1ретін еді.
2н с радиялла91 ан91 айтады:
«Ислам а кіру ны метінен кейін бізді еш н рсе Алла9
Расулыны/:
«К%м н жо , сен с%йгені мен бірге боласы »
, –
деген с1йінші хабарындай уант ан емес. Мен де, мінеки,
Алла9ты, оны/ Расулын, 2бу Б кірді ж не Омарды жа сы
к'ремін. Оларды/ істегендерін істей алмасам да, олармен
бірге болуды алаймын».
(М1слим, Бирр, 163)
Б л лы махаббат олар а бір демінде Алла9ты/ Ел-
шісіні/ ізімен ж1руге дем беріп отырды. 2сіресе м1мин-
дерді/ аналарыны/ бойында Оны/ ахла ынан ал ан ан-
шама берекелі асиеттер бар.
Сол асиеттерді/ бірі –
ТЕ3ДЕСІ ЖО ЖОМАРТТЫ
Пай амбарымыз саллалла91 ал й9и у с лл мні/ ж -
байы Хазіреті Айша анамыз радиялла91 ан9 ауызы берік
болып отыр анда бір па ыр келіп 'зінен жейтін бірде/е
с райды. Айша анамызды/ 1йінде бір наннан бас а еште/е
жо еді. ызметкеріне:
«О ан нанды берші!» – дейді.
ызметкері болса: