270 / 372
274
А идада, ибадатта ж не м міледе Ы ЫЛАС пен ТА УАЛЫ
с'зіне
рбан болып, 'мірлерін О ан ата ан. Оларды/ б л
с1йіспеншіліктерін жеткізіп отыр ан с'здеріні/ ішіндегі е/
тере/і:
«Ата-анам Са ан пида болсын, о, Расулалла9!» – деген
с'з болды.
Себебі,
ОЛ *ЗІНЕ СОНДАЙ БАУРАП АЛUАН ЕДІ
Расул лла9 саллалла91 ал й9и у с лл м сахабала-
рын 'зіне баурап ал анды ы сонша, араларында ы с1йіс-
пеншілікті с'збен айтып жеткізу м1мкін емес. *йткені б л
махаббат ил 9и с1йіспеншіліктен туында ан махаббат бо-
латын. Ха а махаббатты/ 'зге бір к'рінісі бол ан шынайы
махаббат еді. Б л с1йіспеншілікті/ н рі Оны «Хабибім!» деп
ата ан Ха тан келді.
Динар лдары руынан к1йеуін, бауыры мен кесін
Oх д со ысында ш 9ид берген йелді/ Расул лла9 а ма-
хаббатыны/ п ктігі андай!
Сахабалар к'/іл айтпа а о ан бар ан кезде оны/ с -
ра ан ал аш ы с ра ы:
«Расул лла9 аман ба?» – деді.
Артынша:
«Ма ан Оны к'рсеті/дерші!» – деді.
О ан Алла9 Расулы саллалла91 ал й9и у с лл м
к'рсетілгеннен кейін барып: