178 / 484
180
К ІЛ БА ЫНАН БА ЫТ ТАМШЫЛАРЫ
Ибн Аббас
t
бір к ні Н б уи Мешітте итик фта отыр-
анда бір кісі келіп, с лем беріп, асына отырды. Ибн Аббас
t
:
«Бауырым, шаршап-шалды ан рі м лы к рінесі »
деді де, с зін былай деп жал астырды:
«И , ей, Расул лла$ты немере інісі, м аямын! П лен-
ше адам мені мал шін азат еткен еді. Біра мына абірді
иесі (Алла$ Расулы) ха ы шін айтамын, оны ха ысын тей
алмаймын».
«Сен жайлы онымен с йлесейін бе?»
«;зі біл».
Ибн Аббас
t
ая киімін алып мешіттен шы ты. +лгі
адам:
«Итик фта отыр аны ды мытып кетті бе, неге мешіт-
тен шы асы ?» деді.
Ибн Аббас
t
:
«Жо ! Мен мына абірде жат ан, арамыздан жа а ана
кеткен адамнан естідім, (осылай дегенде к здерінен жас
монша тап т рды):
«Кімде-кім, дін бауырыны бір ісін мойнына алып, оны
ж зеге асыратын болса, б л ол шін он жыл итик фта
отыр аннан да айырлы. Алайда бір адам Алла* ризалы ы
шін бір к н итик ф а кіретін болса, Алла* Та ала сол адам
мен отты арасында ш ор жаратады, рбір орды арасы
шы ыс пен батысты арасындай алыс болады»
33
.
33.Б)йхаки, Ш&аб&л Иман, Б)йрут, 1190, III, 424-425.