160 / 372
164
А идада, ибадатта ж не м міледе Ы ЫЛАС пен ТА УАЛЫ
«Б#гін кітабы-ды о ы, сенен есеп алу а (з н псі- де
жеткілікті болады»
деп айтылады.
(Исра, 14)
Жер беті де бізге ку гер болады. Аятта айтыл андай:
«Жер бар к#шімен сілкінген кезде, жер астында ы ж#-
гін сырт а шаш ан кезде, адам баласы «Б ан не болды?»
– деген кезде. Ол к#ні жер Раббысыны- (зіне уахи етуі бо-
йынша барлы (з білгенін жайып салады»
(Зілзала, 1-4)
Ол к1ні жер тіл бітіп, б лб лдай сайрап былай дейді:
«Мына жерде намаз о ыды. Мында біреуді келемеж-
деді. Мына жерде айырымдылы жасады. Мында біреуді/
к'/ілін с рады. Мына жерде біреуді/ к'/ілін алдырды.
Мына жерде біреуді/ обалына алды...».
Д л сол сия ты к'здер, ла тар, терілер с'йлейді.
Сол кезде оларды/ с'зін б'лу, біз туралы жа сы ай-
туларына араласу олымыздан келе ме? Олар барлы
н рсені бол ан к1йінде баян етеді. Егер жер шары а за-
ларымыз иямет к1нінде біз туралы тек жа сы хабар жет-
кізсін десек, со ан лайы ты істер жасап, жа/бырды/ м'л-
дір тамшысындай тап-таза 'мір с1руге тырысуымыз керек.
Ихсан м ртебесіндегі лшылы пен мыр кешуіміз керек.
Я ни б1гіннен бастап 'зімізден с рай бастайы :
айда бар ым келеді? Баратын жерім андай болсын?
Осы с ра тар а алай жауап бергіміз келсе, со ан лайы ты
дайынды жасауымыз керек.
U