43 / 104
43
«إِذَا أَوَيْتَ إِلٰى فِرَاشِكَ فَقُلِ اللهُمّ أَسْلَمْتُ نَفْسِي إِلَيْكَ
وَوَجّهْتُ وَجْهِي إِلَيْكَ وَفَوّضْتُ أَمْرِي إِلَيْكَ وَأَلْجَأْتُ
ظَهْرِي إِلَيْكَ رَغْبَةً وَرَهْبَةً إِلَيْكَ لَ مَلْجَأَ وَلَ مَنْجٰى
مِنْكَ إِلّ إِلَيْكَ آمَنْتُ بِكِتَابِكَ الّذِي أَنْزَلْتَ وَبِنَبِيِّكَ الّذِي
أَرْسَلْتَ، فَإِنّكَ إِنْ مِتّ مِنْ لَيْلَتِكَ مِتّ عَلَى الْفِطْرَةِ، وَإِنْ
أَصْبَحْتَ أَصَبْتَ خَيْرًا»
Жатар алдында: “Уа, Аллаһ тағалам! Шек-
сіз мейіріміңді қалап, қаһарыңнан қорқып
өзімді бір Өзіңе бағыштадым. Жүзімді Саған
бұрып, күллі ісімді Саған тапсырып, бір Өзіңе
арқа сүйедім. Өзіңнен басқа, қамқор да, пана
да жоқ. Түсірген Кітабыңа және жіберген
пайғамбарыңа иман келтірдім” – деп дұға
жасағын. Егер осы дұғаны оқып жатқан түні
кенеттен о дүниеге аттансаң, әу бастағы
пәк табиғатыңа сай иманды болып өтесің. Ал
егер аман-есен таңға жетсең, жақсылыққа
кенелесің.
(Бухари; Муслим)