46 / 104
46
قِيلَ: يَا رَسُولَ اللِّ، أَيّ الصّدَقَةِ أَعْظَمُ أَجْرًا؟ قَالَ: «أَنْ
تَصَدّقَ وَأَنْتَ صَح۪يحٌ شَح۪يحٌ تَخْشٰى الْفَقْرَ وَتَأْمُلُ الْغِنٰى،
وَلَ تُمْهِلْ حَتى إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ قُلْتَ لِفُلَنٍ كَذَا وَلِفُلَنٍ
كَذَا، وَقَدْ كَانَ لِفُلَنٍ»
Пайғамбарымыздан (с.ғ.с.) бір сахаба: “Уа,
Аллаһтың елшісі! Қандай садақаның са-
уабы көп?”, – деп сұрағанда. Ол (с.ғ.с.):
“Денсаулығың мықты кезіңде, әрі бойыңды
сараңдық билеп, байыған үстіне баюды
көздегеніңде берген садақаның сауабы мол
болады. Ал зекет пен садақаны жан алқымға
келіп, “мынаншасын пәленшеге берем, мынан-
шасы да түгеншенікі” дейтін өлім аузындағы
сәтке дейін кешіктіруші болма. Өйткені
өлген соң, жиған-терген дүниең онсыз да
түгеншенікі болады” – деген еді.
(Бухари; Муслим)