125
«
...Ей, Раббымыз! Бізге сабырлы бер, жанымызды
м%сылман к йде ал!
»
(Араф с ресі, 126)
деп, Алла$ Та ала а
мін жат етті. Алла$ты у де еткен сыйы иманмен лген
адамдар а лкен ж баныш болды. Бастарына т скен иын-
шылы ты сабырлы пен абылдап, оны м гілік лемні
жемісіне айналдырды.
Сонымен атар б лекетке шыра ан адам
ранда ис-
салары баяндал ан пай амбарлар тарт ан иыншылы тарды
ойлап, ж бануы керек. Пай амбарымыз иыншылы ты е
ауыры мен е лкеніне мметіне лгі болу шін душар бол-
анды ын ойлау керек. Абд лла$ бин М суд
t
былай ба-
яндайды:
Алла$ Рас лыны
r
алдына бардым. Оны ысты ы
к теріліп т р ан еді.
«Ей, Алла$ты Расулы! Шынды ында, сізді ызуы ыз
к теріліп т р екен!» – дедім.
«И , сендердей екі адам к тере алатындай ауыртпалы
сезініп т рмын»
– деді.
«Б л сізді екі есе сауап а ол жеткізуі із шін шы ар»
– дедім.
«И , солай. Алла* ая ына адал ан бір тікен немесе басы-
на т скен лкен иыншылы шін м сылманны к н ларын
кешіреді. Ол м сылманны к н лары а ашты жапыра ы
сия ты т гіледі»
– деді.
(Б хари, М рда, 3, 13, 16; М слим, Бирр, 45)
Ɔ
īĻ ƈ
ĩƈ
ĥ Ž
ù Ƈ
Ĩ Ó Ɔ
ĭ ƪ
Ę Ɔ
ij Ɔ
Ü Ɔ
lj ƃ
Òó Ž
× Ɔ
Ā Ó Ɔ
ĭ Ž
ĻƆ
ĥ Ɔ
Đ Ž
Ē ƈ
ó Ž
Ę Ɔ
È Ó Ɔ
ĭ ƪ
Ö Ɔ
ò
ШАТТЫ ПЕНЖ]БАНЫШ