310
К ІЛ БА ЫНАН БА ЫТ ТАМШЫЛАРЫ
кемшіліктерін зінен к ріп, аталды ты зіне, ж мса ты ты
бас а а ба ыттауы керек. Алла$ а мойынс нуды , ол берген
м мкіншіліктерге ана ат етуді ма ыздылы ын к рсететін
Алла$ пен пай амбарды с здерін станып, осы бойынша
арапайым мір кешу ажет.
Кішіпейілділікке
айшы келетін т к ппарлы мен-
мендікке салыну болып табылады. Ата болса адам шін е
лкен н псі апаттарыны бірі. Т к ппарлы а салынып,
ата марлы а берілген адам к птеген з лымды жасайды,
біра м ны пар ына да бара алмайды. А ыры зіні
абыройынан айырылып, ят а душар етеді де залым болады.
Хазіреті М ул н ддис сирру$ былай дейді:
«К ктем мезгілінде тас к гере ме? Топыра сия ты а-
рапайым болса , сенен т рлі-т сті г лдер мен б йшешектер
сіп шы ады!..»
Я ни к ктемні берекесінен на ыз лес алатын тек
топыра ана. Сонды тан топыра а г л сіп, т рлі-т сті ше-
шек ат ан кезде тас та к ктемді к реді, біра ол к ктемнен
н сіп ала алмайды. Т к ппарлы пен ата а душар бол ан
адамдар да таби атта ы тастар сия ты. Оларды стінен
к ктем жа быры а ып кетеді, ешбір лес ала алмайды. Н псі
кедергісінен те алма ан адамдар шін н псіні осындай
ауіптері оларды негізгі ндылы ына айналады.
Кішіпейіл ізгі
лдарды Алла$ Та ала аятта былай
мада тайды:
«Рахманны' ас %лдары жер бетінде арапайым ж реді...»
(Ф р ан с ресі, 63)
.
ƃ
ÓĬ Ž
ij Ɔ
İ
ƈ
Ă Ž
ò Ɔ
Ž
ŶÒ ĵƆ
ĥ Ɔ
Đ Ɔ
Īij Ƈ
ý Ž
ĩ Ɔ
ĺ Ɔ
īĺ ƈ
ñƪ
ĤÒ ƈ
ī Ɔ
ĩ Ž
è ƪ
óĤÒ Ƈ
îÓ Ɔ
× ƈ
Đ Ɔ
lj