367
азіргі кездегі е ор ынышты да жиіркенішті ыл-
мыстарды бірі – ажеттілік болмаса да тек н псіні рахаты
шін баланы алдыру. ыз балаларын тірідей жерге к мген
жартылай жабайы наданды адамдарымен з лымды жары-
сына т скендей болып, ананы
рса ында ы бейк н с би-
лерді ж лымдап заманауи ылмыс а
рбан болуда. Е
алдымен б л Алла$ты сыйына к з ж мып арау деген с з.
Сонымен атар м ны істегендер мірді андай к тпеген
сыйына душар болары да белгісіз. Осы ылмысты істегендер,
б лкім, ерте мірде жал ыз ал ан кезде олынан сол бала
стайтынын жа сылап ойлану керек. Не болмаса зіні ата-
аналары да оларды аламай, сондай н тижеге шырат анда,
б гін мірде болмайтынды ын назар а алу керек.
Дін мен иманнан ма р м болып, мірге тек т ндік т р-
ыдан ара ан, менмендігін мен н псілік
марлы тарын
ана аттандырудан бас а еш н рсе ойламай адамды абы-
ройы мен арынан ажыра ан менменшіл рпа ты андай бір
аз ынды к ріністерін алыптастыр анына тарих сан рет ку
бол ан.
Gрпа тарын са тау а тырыс ан сімдіктер мен жануар-
ларды алдында жаратылысты е абыройлысы адамдарды
осы сезімдерден
р алуы андай аянышты, жиіркенішті
десе ізші! Олар адам деген аттан алыстап:
«...Олар хайуандар сия ты: Тіпті одан да бетер т+мен...»
(Араф с ресі, 179)
деген аятты ше беріне кіру андай кінішті-
а ...
ƫ
ģ Ɔ
Ą Ɔ
È Ž
ħ Ƈ
İ Ž
ģ Ɔ
Ö ƈ
ĦÓ Ɔ
đ Ž
Ĭ Ɔ
ŶÓ Ɔ
Ġ Ɔ
ğƈ
ÑÃƆ
Ĥ Ž
lj Ƈ
È
]РПА ТMРБИЕСІ 2