195 / 372
Кемелдікті; айналары / А ырзаман арса;ында келешегімізге дайынды
199
«(Сахабадан былай деп) естуші едік:
2ияметті к%нінде бір кісіні жа асына м%лдем та-
нымайтын біреу келіп жармасады 9лгі адам та ыр ап:
– Менен не с райсы ? Мен сені танымаймын! – дейді.
Жа асына жабыс ан адам былай дейді:
– Д%ниеде мені ате ісиер мен жиіркенішті істер
істеп ж%ргенімді к.ретін еді , біра то татпады . Мені
сол жаманшылы ымнан
т армады ».
(Музири, т-Т р иб у т-
Т р9иб, ІІІ-том, 164-б. 3506).
иямет к1ні бізден осылай даулап келетін адамдар-
ды/ к'бейіп кетпеуі 1шін иямет дайынды ымызды/ ішінде
мр бил-ма руфты, я ни жа сылы а ша ыру міндетін а-
тар ала ж1руіміз 'те ма/ызды. *йткені жер мен к'ктегіні/
б рі бізге аманат. Нау астар да бізге аманат, ешкімі жо тар
да бізге аманат, па ырлар да аманат.
рт- мырс а да біз-
ге аманат. Бізге дін аманат, отанымыз аманат. *зіміз де 'зі-
мізге аманатпыз.
Олай болса, бізді/ міндетіміз – аманат а ие болу ж не
ияметке барлы аманатты аман-есен жеткізіп, табыстау.
Ж1рек атты аманатты тап-таза к1йде апару. Міне, сонда а-
на со/ы жо келешек, шынайы келешек біздікі болма .
Алла+ Та ала біздерді дерттілерді- дертіне орта ы-
лып, (з дертімізден айы тырсын. Б#гін имандарын жо ал-
тып, жолсыз со па а кіріп адас ан шарасыздар а шара
болуымызды н сіп етсін.
<мин!..