190 / 372
194
А идада, ибадатта ж не м міледе Ы ЫЛАС пен ТА УАЛЫ
Алла+ алады»
(Т убе, 104)
. Раббымыз ішкі д1ниемізді бізден
арты біледі. 2лгі Хазіреті 2ли мен Хазіреті Фатиманы/
ке/ пейілін де ішкі д1ниелеріндегі кіршіксіздіктерімен бір-
ге ба ала ан болатын. *йткені оларды/ к'/ілінде сол с т
тек ана «
ƈ
ƪ
ƈ
ų
/ лилл 9!» деген ой бар еді. Беріп т рып:
«Біз б л асты Алла+ #шін сынып отырмыз. Сендерде
рахмет айтулары-ды немесе бірде-е айтарулары-ды да к#т-
пейміз»
, – деді.
(Інсан, 9)
Олар еште/еге ала/да ан жо . Тікелей Oлы Алла9 а
ана арнап бере салды. *йткені хатты пошта ызметшісі-
не бергенімізбен, оны/ негізгі алушысы 1стінде жазыл ан
мекенжайда ы адам болады. Сонды тан да инф етерде
ж1рек к1йімізді д рыс к1йге келтіріп, делдалдар мен негіз-
гі ма сатты шатастырмауымыз керек. Бізді/ алдымыз-
да т р ан адам кім болса ол болсын, бергеніміз тікелей
Алла9 а атысты рекет. Сол себепті ниетіміз Алла9 1шін
болса абыл, бас а оймен болса дала а кетеді. Сахабалар
мен Алла9 достары, міне, осы «
ƈ
ƪ
ƈ
ų
/ лилл 9!» сезімімен
'мір с1рген адамдар. Олар 1немі 'з жанынан иып бас а а
беруді та/даушы еді.
ЖЕТІМДЕРДІ3 АЛЫ АЛАЙ?
Бір к1ні Д уіт Таиді/ ш кірті стазына ет пісіріп ке-
леді. «Oстаз! Сіз неше к1ннен бері ет жемей ж1рсіз деп
мынаны сізге арнап алып келдім» – деп сынады.
Ол кісі етке бір, ш кіртіне бір, кезек-кезек парасатты
дидарымен арап т рып: