36 / 372
40
А идада, ибадатта ж не м міледе Ы ЫЛАС пен ТА УАЛЫ
Д1ниеде д1ниелік себептермен т1рлі м ртебелерге
жетіп, т1рлі ата тар алып жатамыз. Сол ата тар мен д -
режелер 'мір бойы жал асуы м1мкін. Алайда рухани 'мір-
де м ндай кепілдік жо .
ран К рім Б л м бин Баура
сия ты, арун сия ты, Алла9 са тасын, со/ ы с тте ая ын
шалыс бас андар жайында баян етеді.
арун М са ал й9исс л мні/ кезінде мыр кешкен,
Тауратты е/ жа сы т фсірлей білетін адам еді. Ха Та ала
сына 1шін о ан к'п мал берген, ол сол малды иемденіп,
«Менікі» деген сезімге берілді. Малыны/ к'птігіне сеніп,
«Мен 'зім таптым, мені/ малым», – деп М са ал й9исс -
л м а мінезін к'рсете бастады. Со/ында жаны
рдым а
кетіп тынды. Алла9 Та ала оны сенген азынасымен оса
жерді/ астына батырып жіберді. Жерді/ т1біне т1сіп бара
жат ан кезінде сол малы 'зіне еш андай пайда келтірген
жо .
Б л ам бин Баура да сол сия ты уелі рухани жа-
ынан жо ары абырой а ие бол аннан со/ н псісіне бе-
ріліп, 'зімшілге айнала бастады. *зіні/ ілімін жаман а
пайдаланды. Ол да т1бінде рдым а кетіп тынды.
арун мал-м1лкіне, Б л ам іліміне сеніп, Алла9ты/
діретінен оры па анды тан осылай жаман ая тады.
Сол себепті, Алла9 Та ала та уалы ты ал ан ылып
ор ануымызды б йырып,
«Я ин
(ажал)
жеткенге дейін
Раббы-а
лшылы ыл!»
(Хижр, 99)
– деп б йыра отырып,
а ты демімізге дейін та уалы а оранып
лды сезімі-
мізді жо алтпауымыз керектігін ескертеді.