365 / 372
Фахр К ин тты тану / Халіміз Оны; халіне сай ма? ІІ
369
Аммар Аббадты/ ансырап т р анын к'ргенде:
«С1бханалла9! Ал аш ы о атыл ан кезде-а мені
оятпады/ ба?» – деді.
Аббад 'зіні/ намаз а, лшылы а деген лшынысы
мен тоятсызды ын к'рсеткен мына керемет жауабын берді:
«Бір с1ре о ып жат анмын. Оны бітірмей намазым-
ды б з ым келмеді. Біра о тар арт-артына тие баста ан
со/, о уды до арып, р1ку а иілдім. Алла9 а ант етейін,
Алла9 Расулыны/ б л н убетті ор ау ж'ніндегі мірін
орындамаудан оры па анда, с1рені ортасынан алдырып,
намазды б'лгеннен г'рі 'луді та/дар едім».
(2бу Д уіт, Тахарат,
78/198; Ахмет, ІІІ, 344; Ибн Хишам, ІІІ, 219; Уа иди, І, 397)
Сахабаларды/
ран о удан ал ан л ззаттары, ри-
не, оны тере/ т1сініп, ж1ректеріні/ тере/іне бойлата біл-
гендіктерінен. Себебі,
ран к'/ілдеріне енгендерді/ тілін-
де де, ісінде де бас аша бір к'ркемдіктер к'рініс табады.
Uашы к'/ілмен, с1йсіне о ыл ан
ран а ан суларды/
'зін то татады. *зін еріксіз ты/даттырады. Сахабалар
-
ранды, міне, осылай о итын.
Сонды тан да оларды
ПЕРІШТЕЛЕР ТЫ3ДАДЫ
Сахаби Wс йід бин Х дайыр бір т1ні Ба ара с1ресін
о ыды. Аты жанында байлаулы т р ан болатын. Сол с т
аты 1ркіп, кісіней бастады. Wс йід о уын до арып еді, ат та
кісінемей алды. айта о ып еді, ат айтадан мазасызданып,