84 / 372
88
А идада, ибадатта ж не м міледе Ы ЫЛАС пен ТА УАЛЫ
Хадиша анамыз а опагершілікті мытпа ан еді. Б1кіл ас-
хабына опагершілік жасаумен болды. Е/ бастысы – Oлы До-
сы Раббысына деген опагершілікті бір с тке тастама ан еді.
ыс асы, Оны/ біреуге опасызды істеген кезі бол-
ан емес.
Хазіреті Айша радиялла91 ан9 айтады:
«Н би саллалла91 ал й9и у с лл м мені/ жанымда
отыр ан кезде 1лкен жаста ы бір йел келді. Расул лла9
саллалла91 ал й9и у с лл м одан:
–
Сіз кім боласыз?
– деп с рады.
– Мен М1зендік Ж ссамамын, – деді.
Алла9 Расулы саллалла91 ал й9и у с лл м б л
есімні/ ма ынасы «кеміс, нашар» секілді жаман ма ына-
лар а келгендіктен о ан ілтипат етіп:
–
Жо , сіз Ж ссама емес, Хасс н сіз ( демі)
– деді де:
–
К.ріспегелі біраз болды, жа дайлары ыз алай бо-
лып жатыр?»
– деп с рады. Ол:
– Ата-анам сізге пида болсын, б рі жа сы лхамд1-
лилл 9!» –деді.
Ол кісі кеткен со/:
– Я, Расулалла9! Б л йел кім, сіз ол кісіге атты
рмет к'рсетіп, к'/іл б'лді/із ой! – деп с радым.