232
К ІЛ БА ЫНАН БА ЫТ ТАМШЫЛАРЫ
ор ау ажет. Б лар отанды ор ау ар ылы м мкін болады.
Сонды тан балаларымыз а кішкентайынан бастап Алла$ а
деген с йіспеншілік,
ран а деген
штарлы пен отан-
с йгіштік т сінігін сі іруге м жб рміз.
U
ран К рімге деген с йіспеншілік, ш лдеген к іліміз-
ге берекелі к ктем жа быры сия ты жаумайынша М хамме-
ди маусымны ба ытына жете алмаймыз. К іл ба ы жа -
быр к ткен топыра сия ты
ранны руханияты мен ізгі
амалдарды жа бырын к теді. ;йткені осы рахымшылы
жа бырымен жаратушысы шін жаратыл ан а мейірім, м р-
хамат, ызмет пен с йіспеншілік д нектері сіп шы ады.
Осылайша адам лем кітабыны мазм ны мен жаратылыс-
ты лкен н с асына айналады. Раббысы оны к ретін к зі,
еститін ла ы, стайтын олы, ж ретін ая ы ж не ойлайтын
ж регі болады. олын, тілі мен к ілін барлы жаратылыс
пайдаланады.
асиетті аталарымыз д ниеде ол жеткізілетін е лкен
жетістік пен ахірет жемісі болып саналатын ізгілік істер
жасау а барынша м н беріп, ызметін т ртк л д ниеге жет-
кізді. +сіресе екі д ниені ба ытына ие болу шін
ран
ызметіне к іл б лу керектігін те жа сы т сінгендіктен
ранды асырдан- асыр а, рпа тан- рпа а лкен ажыр-
лылы пен жеткізді. Біз де а ты демімізді тапсыр аннан ке-
йін абірімізді иен рі о аша алмауы, ош айт ан д ние мен
адамдардан келетін рухани к мекті жал асын табуы шін
иман шабытын ж не
ранны руханиятын мірімізге серік
етіп ж не балаларымыз а жеткізіп, рухымызды безендіруіміз
ажет.