104 / 382
106
Хикмет
баспа үйі
Біреуі - тастың жарығынан көгеру мүмкіндігіне
қол жеткізген сирек гүлдер сияқты басымыздағы
нығметтердің қадірін біліп, шүкіршілік сезімін-
де болу. Екіншісі болса, осы иләһи сыйлар мен
нығметтердің табиғи түрде тудыратын хақ пен
ақиқаттан мақрүмдарға жан ашу сезімімен сол
ақиқаттарды уағыздауда ынталы болу.
Аят кәримада былай делінеді:
«Сендерді жақсылыққа шақырып, жамандықган
тыйған бірқауымболсын.Міне, соларқұтылғандар».
(Әли Имран сүресі 104)
«(
Адамдарды
) Аллаһқа шақырып, салих амал
жасаған және «Мен мұсылманмын» дегендерден
жақсы сөзді кім болады?»
(Фұссиләт сүресі 33)
Уағыздау ынтасының күтілген дәрежеде жемі-
сті болуы үшін Құранның терең мағынасына әр
уақыттағыдан да көбірек көңіл бөліп, ойлану және
Құранмен бағыт беріп, Құранның ахлағымен без-
ену шарт. Бұл, Құран Кәримнің терең рухани-
ят пен мағынасы жайында табиғатты зерттеуші
ғалымдардың материалдық дүниені зерттеуіндегі
ұқыптылығы мен ынтапарынан да жоғары бір ынта
мен жүрек қабілетіне ие болуға мәжбүрміз деген сөз.
Барлық
материалистік
түсініктердің
адамды
құлдырату мен азғындыққа әзірлеуден басқа бір
нәтиже тудырмағаны белгілі. Осы
қайғылы
нәтиженің
себебі адам ақиқатын тек ақылмен ғана өлшеуден
туған. Құран Кәрим болса уахидің аясында бағаланған
ақылды меңзеп, он алты рет
ب
����
ا
��
أو
��
яғни
«Әй,
ақыл иелері»
үндеуімен қатар жиі қайталанатын: