152 / 372
156
А идада, ибадатта ж не м міледе Ы ЫЛАС пен ТА УАЛЫ
б1гін керек болып алса, жадымызда ы с'релерді а тарып,
оны/ кешегі суретін тауып аламыз, еске т1сіреміз. «Кеше
мен К'кт'беге бар анда мынаны к'рдім, алды/г1ні п лен-
ше мешітте намаз о ыдым» дейміз. Миымыз к'зіміз к'рген
барлы н рсені архив оймасында са тайды. Бір себеппен
есімізге т1сірген кезде архивтен табылып к'з алдымыз а
келе алады. Ал 'міріміз бойынша к'зіміз анша сан жет-
пес сурет т1сіреді екен?! Тамшыдай ана к'зіміз аншама
тере/ к'кжиектерді ішіне сыйдыра алады! Ж дыры тай
миымыз сансыз м ліметті ойма а жина тайды.
Ал, тіліміз ше? Бір тілім ет ана сия ты.. К неки, бір
тілім етті алып с'йлетейікші! айдан с'йлесін. Біра д л
сол сия ты бір тілім ет тіліміз Алла9ты/ алауымен небір
тілдерде с'йлейді.
Денемізге арайы . Жасушаларымыз.. Барлы ы 'зін-
ше ба андай бір лем. Wлкендігі н1ктеге де жетпейді. Біра
солардан лем ралып т р.
Б1йрегіміз де кішкене ана ет. Біра ол зиянды, зи-
янсызды бір-бірінен ажыратып, с рыптап отырады. Улы
болса сырт а шы арып тастайды. Зиянсыздарды денеге
таратады. Б1йректі/ сонда а ылы бар ма? Ас азанымызда
компьютерлер бар ма, лде зертханалар бар ма?
*кпемізге арайы . Ол да 'зінше 1лкен бір лем.
Жылдар бойы жеп жат ан азы тарымыз бізді лде ашан
улап тастар еді. Біра 'кпе Алла9 Та аланы/
діретімен
бізді одан ор ап т р.
Ж1регімізге арайы . олымызды ж1з рет ысып,