230 / 372
234
А идада, ибадатта ж не м міледе Ы ЫЛАС пен ТА УАЛЫ
ол а алу» секілді асиеттерімізді шы/дай отырып, ахла-
ымызды к мілдендіреді.
Ораза ны меттерді/ адірін білдіретін, ш1кіршілік
сезімдерін оятатын, м таждар мен к1йзелгендерді/ халін
т1сініп, сезіндіретін, н псісін 'з билігінде стау а 1йре-
тетін, д1ниеге
л болудан
т арып, е/ жо ар ы ахла
м ртебесіне жетелейтін т лімгер ибадат т1рі. Сонды тан,
оразаны/ Ха ты/
зырында абыл болуы 1шін ас азан-
ны/ аш алуына оса тілді/, к'зді/, ла ты/ ж не 'зге де
а заларды/ ораза т ттырылуы керек.
Ораза кезінде ауыз а еште/е кіріп кетпеуіне м ият
бол анымыздай, ауыздан шы ан р с'зімізге де м ият
абай болуымыз керек. Тіліміз ж1регімізге адал ан тікен
болмай, мейірім тілі болуы керек. Ораза кезінде айбат ай-
та отырып, астарлы ма ынада адам етін жегендей болып,
хараммен ауыз аш андай ж1рмеуіміз керек.
(Х ж рат, 12)
Ораза зардап шегіп, иналып ж1ргендерді/ «Бізді
т1сіні/дерші!» деген ащы, 1нсіз ай айларыны/ е/ жа сы
тілм ші. Егер мейіріміміз бен ам орлы ымызды барлы
ф ни с1йіспеншіліктерімізден жо ары ете алмаса , 'зіміз-
ді/ обалымыз а ал ан боламыз.
Хадисте былай делінеді:
«Сендер жер бетіндегілерге мейірімділік таныты дар,
сонда к.ктегілер де сендерге мейірімді болады».
(Термези, Бирр, 16)
2сіресе, Рамазан – 'згеше бір мейірім маусымы. Ол
бізге мейірімді болуды, жанашырлы ты 1йретеді.