60 / 372
64
А идада, ибадатта ж не м міледе Ы ЫЛАС пен ТА УАЛЫ
Шын м нінде Пай амбарымыз саллалла91 ал й9и
у с лл м Меккені алатын к1ні жоры а кетіп бара жат-
анда к1шіктерін емізіп, бауырына басып жат ан итті к'-
ріп, о ан жаны ашып, скерді т1гелдей иттен айналып бас-
а жолмен 'туге б йыр ан болатын. Ал 'ртенген мырс а
илеуін к'ргенде ж1регі ан жылап,
«Б л илеуді кім .ртеді
екен? @ртеу тек Алла а ана т н!»
деген болатын.
(2бу
Д уіт, Жи9ад, 112).
К'/ілде мейірімні/ жа сы орны аныны/ белгісі –
ИСАР М2РТЕБЕСІ
Мейіріммен бірге келетін м ртебе – исар м ртебесі,
я ни 'зі/нен иып, бас а а бере білу сезімі. Ха Та ала
лыны/ бойынан м ндай асиетті к'ргенді натады.
*йткені м19 жирлерді 'здерінен арты сыйлап, ерекше
бір исар 1лгісін паш еткен ансарлы тарды/ жайын Алла9
Та ала
ран К рімде ма таумен ескерген болатын:
«Б рын М динаны оныстан ан ж не к(-ілдеріне
иманды орны тыр андар (здеріне к(шіп келгендерді жа сы
к(ріп, олар а б(ліп бергендеріне еш ынжыл ан жо .
Bздері м таж болса да оларды (здерінен арты ойды.
Кім н псісіні- сара-ды ынан са танса, міне, солар ахіретте
тылатын болады».
(Хашр, 9).
Мейірім мен исарда ы та уалы адамды осындай лы
ілтипаттар а лайы ете алады. Ха достарыны/ да е/ бас-
ты асиеттеріні/ бірі 'зінен г'рі мейіріммен 'згені/ амын
ойлап, н псіні/ т за тарынан са танулары ж не осы т р-
ыда та уалы жолды станулары бол ан.