165 / 318
165
ПәтуәЛАР ЖИЫНТЫҒЫ
Арабтар жәһилиет (надандық) дәуірінде
ақындықтан алдарына жан салмайтын. Бірақ
олар Құранға қарсы тұра алмады, Құранның
бір аятындай нәрсе келтіруге күштері жетпед-
ді. Бұның өзі Құранның мәңгі мұғжиза екенд-
дігін көрсетеді. Әр пайғамбардың өзіне тән
бір мұғжизасы болғандығын бәріміз білеміз.
Мысалы Мұсаның (а.с.) мұғжизасы аса таяғы,
Исаның (а.с.) мұжизасы Аллаһ Тағаланың
рұқсатымен өліктерді тірілтуі. Исаның (а.с.)
тағы бір мұжизасы сәби кезінде бесікте жатып
сөйлегені.
Пайғамбарымыз Мұхаммедтің (с.ғ.с.) де
үлкен мұғжизасы – Құран Кәрім.
Айта
берсек
пайғамбарымыздың
(с.ғ.с.) мұғжизалары өте көп. Бірақ біздің
әңгімеміз Құран Кәрім төңірегінде болмақ.
Аллаһ Тағала Құран Кәрімде:
«Әлиф, Ләм,
Мим. (мағынасын Аллаһ біледі). Мұның
(Құранның) тақуаларды, діндарларды тура
жолға бастайтын кітап екеніне күмән жоқ»
,-
деген. («Бақара» сүресі, 1-2- аят.) Тағы осы
сүренің 23-аятында:
«Егер біздің пенделерізге
түсіргенімізге (Мұхаммедке с.ғ.с. түсірілге
Құранға) күдіктерің болса, сенімдеріңнің
шын екенін білейік, онда Аллаһтан басқа
куәларыңды сендер де шақырыңдар және