281 / 382
Хикмет
баспа үйі
283
ү
себілген барлык, өсімдіктер мен жан-жануарлардан
көреді.
Әкем Мұса мырза жаратылыспен дос болу туралы
бастарынан өткен бір оқиғаны былай баяндаған еді:
«Шамамен қырық жыл бұрын Құрметті Ұстаз
Сами мырзамен (құддисә сирруһ) Мәдинада бір үй
жалдаған едік. Сол заманның шарттары бойынша
ол кездегі үйлер кірпіштен салынған еді. Ол кісінің
дем алуы үшін әзірлеген бөлмеге барғанда бұрышта
жатқан бір жыланды көріп, еріксіз сасқалақтадық.
Ол кісі байыппен:
«Бұл Аллаһтың мақлүғына тимеңдер,»-деді.
Ақыры аз уақыттан соң ол жәнтік жоқ болып кетті.»
Бұл да достықтың көзіне Аллаһ пен Расулында
жеткендер, барлықжаратылыстыңдосыболғандығын
көрсетеді. Юнустыңсары гүлмен болған әңгімесі осы
достықтың белгісі. Табиғатта жасырылған достық
бейнесін көре апмаған көңілдер - соқыр. Табиғатпен
сөйлесе алмаған адамның рухы - тілсіз. Дос ізде-
ген көңілдер оны бір адамның бойынан таба алма-
са да, табиғаттан табады. Ағын сулар, өсімдіктер,
таулар, гүлдер, гүлстандар дос іздеген адамның
жүрегіне қаншама достық өлеңдерін сыбырлай-
ды. Осы әуендермен өмір сүрген жүректер, иләһи
енерпаздың өнер туындыларымен сезімдері оянады.
Олармен хал тілінде сұхбаттасады. Осындай дос се-
зіміне төл жүректердің түкпірінде қаншама иләһи
сырлар ашылып, ақыры, сол ұлы қауышу іске асады.
Осылайша жырақтың науқастығына шипа табыла-
ды. Іштегі қасірет емделеді. Табиғаттағы осы құдірет
ағымдары сырлар мен тылсымдармен дос болу көңіл