99 / 372
М ;гілік ба ыт есігі – та уалы / Ы ылас пен та уалы – ІV
103
ЖАУАПКЕРШІЛІКТЕГІ ТА УАЛЫ
Б1кіл амалдар мен міндеттер тек жауапкершілік се-
зімі ар асында ана д рыс орындалады.
Шын м нінде Алла9 Та ала р
лына рт1рлі а-
білеттер берген, сонды тан пенде 'з абілеті жететін н р-
селерге ана жауапты болады. Зекетті/ нисаб м'лшерін
білеміз, ыры тан бір б'лігі дейміз, малды/ зекеті мы-
нанша, егіс 'німінікі мынанша деп жатамыз. Алайда Алла9
Та ала кімге аншалы ты м'лшерде абілет бергендігін бі-
ле алмаймыз. Сол себепті Ха Та ала бізден бар к1шімізді
салып, к1шіміз жеткенінше тырысуды б йырады:
«Ізгі істерде бір-бірі-мен жарысы-дар!».
(Ба ара, 148)
«Алла+ты-
лылы ына жарасатын т#рде та уалы
болы-дар ж не тек м сылман бол ан к#йде ана жан
бері-дер!».
(2л1 Имран, 102)
М1мин адам алай 'мір с1ріп, алай жан беруі керек
екендігін
ынып, иманнан ихсан а жетуді/ т рбиесінен
'туі керек.
Мысалы, кесеге
йыл ан со/ ы тамшы алды/ ы
тамшылар а ара анда серлірек болып, кесені/ тасып ке-
туіне себеп болатыны сия ты, бізді/ ал ан тыныстарымыз
да сондай. Я ни со/ ы деміміз алды/ ы ал ан тыныста-
рымыздан г'рі ма/ыздыра болады ж не соны/ н тижесіне
б рі байланысты болады. Сонды тан да а ты демге да-
йынды ымыз азіргі ал ан рбір тынысымызды алай пай-
даланатынымыздан басталады.