176 / 382
Хикмет
баспа үйі
Èñàð
Абдуллаһ бин Жафар (радиаллаһу анһу) бір са-
парында бір құрма бақшасына соқты. Бақшаның
қызметшісі бір негр құл еді. Құлға үш дана нан
әкелінген еді. Осы кезде бір ит келді. Құл нанының
біреуін соған тастады. Ит нанды жеп қойды. Екінші-
сін тастады. Оны да жеді. Үшіншісін тастады. Оны да
жеп қойды.
Сонда Абдуллаһ бин Жафар (радиаллаһу анһу) мен
құлдың арасында мынадай әңгіме болды:
–
Сенің ақың қандай?» Негр құл:
–
Мына көрген үш нан.
–
Неге бәрін итке бердің? Құл:
–
Осы жерде еш қандай ит жоқ еді. Бұл ит алыс
жерден келген. Аш болғанына көңілім разы болған
жоқ - деді.
Абдуллаһ (радиаллаһу анһу):
–
Иә, бүгін сен не жейсің?» Құл:
–
Сабыр етемін, ір күндік ақымды Раббымның
мына аш маұлығына бердім» - деді.
178