292 / 382
294
Хикмет
баспа үйі
�َ�َ�
ُا
���َ�ْ �ُ�ِّ�َ�ِ�ُ �ْ�َ�َ
أ
«... Мен сендердің Раббыларың емеспін бе?
(деді)
(Олар да)
Иә,
(Сен біздің Раббымызсың!)
...»
-
(Ағраф
сүресі 172)
деп мақұлдады.
Бұл мақұлдау мәселесі Аллаһ Тағаланың тәңірлігі
мен адамдардың құлдығын мойындауды білдіретін
келісім. Мұны қабылдаған адам айтқанында түрып,
құлдығын өмір бойы ең тамаша түрде жалғастырумен
адалдығын танытқан болады. Өйткені, бұл адалдық
үшін мақұлдау ғана жеткілікті емес. Осы мойындау-
дан туындаған кейбір ақыл мен үжданға байланысты
жауапкершіліктер бар. Бұлар, Аллаһтың әмірлерін
орындап, тыйымдарынан аулақ болу.
Олай болса Хақ Тағалаға адалдық тек Оның
әмірлерін орындаумен ғана іске асады. Бұл адалдық -
Оған байланысты сезімдер мен іс-әркеттердің шыңы.
Өйткені, Жаратушы - өмір беруші және өзіне әр сәт
мұқтаждық сезілген бірден-бір зат - Сол. Өміріміз де,
өліміміз де соның қолында. Бұл тұрғыдан Оған де-
ген махаббат әрбір сәтте Онымен байланыста болу,
құлдықтың ең жоғарғы көкжиегі және адалдық
борышы. Перғауынның иман еткені үшін үлкен
зұлымдықпен қолдары мен аяқтарын қиғаштап ке-
сіп, құрма ағаштарына астырған сиқыршыларының
осы жағдайда:
«Уа, Рабби, бізді бұл пәледен құтқар, рахатқа
қауыштыр!» - деп емес:ََ
��ِ�ِ�ْ�ُ� �َ� �
�َ�َ�َ
ًا و
�ْ�َ� �َ�ْ�َ�َ�ْ
ِغ
�ْ�َ
ا
�َ� �
�َ
ر
«...Аллаһым! Үстімізге сабыр жаудыр және біздің