Көңіл бақшасынан ақтық дем

Хикмет

баспа үйі

«Мен қандай болмасын бүйырған жағдайда саған

мойынсұнуға әмір етілдім!» - деді.

Жәбірейіл (алейһиссәләм):

«Ей, Ахмед! Ұлы Аллаһ сені сағынған!»

- деді.

Пайғамбарымыз (саллаллаһу аләйһи уә сәлләм):

«Аллаһ алдындағынәрсе жақсырақ әрі үздіксіз. Ей,

өлім періштесі! Қане, әмір етілген нәрсеңді орында!

Рухымды, жанымды ал»

- деді.

Пайғамбарымыз (саллаллаһу аләйһи уә сәлләм)

қасындағы су қүйылған ыдысқа екі қолын матырьіп,

дымқыл қолдарымен бетін сипап:

«Лә иләһә иллаллаһ! Өлімнің ақылды бастан

шығаратын азабы мен ауырлығы бар!»

деген соң,

қолдарын жайып, жоғары қарап:

«Уа, Аллаһым! Рәфиқи Ағлә, Рәфиқи Ағлә (яғни

ұлы дос, ұлы дос!)»

дей отырып, Раббысына деген

сүйіспеншілік пен ынтықтықтың керінісі болған

қаншама пәк естеліктерге толы бір өмірді артқа та-

стап, бұл фәни әлемнен шынайы әлемге көшті.

(Ибн

Сағд, Табақат, II, 229, 259; Бәлазури, Әнсабул-Әшраф, I, 565; Ахмед бин

Ханбал, VI, 89)

Рухани нәрге толы құлшылық өмірін басынан

өткізген соң ақтық демінде Раббыға қауышуға

ынтыққан ұлы тасаввуфшы Мәуләнә Хазіретінің

дүниемен қоштасу сәтін шәкірті Хүсамәддин Челеви

былай баяндайды:

Бір күні Шәйх Садрәддин таңдаулы дәруіштермен

бірге Мәуләнәні науқас төсегінде зияратетуге келді.

Мәуләнәнің халін көріп, мұңайды. Шәйх Садреддин: