54 / 382
56
Хикмет
баспа үйі
Қысқасы, қияметке дейін жалғасатын қабір
өміріміз дүниедегі ұстанымымыз бен амалдарымызға
қарай түрленеді.
Міне, өлімді бірқасірет болуданқүтқарып,жеңіске
айналдыру, оны қайғы емес, «той кеші» халіне жет-
кізу, өлімге әзірленіп өлуді білетіндердің қолынан
келеді. Осы түрғыда фәйізді өмір сүріп Раббысына
қауышқан атақты, тарихымызға теңдессіз бір есте-
лік сыйлаған енегелі түлға Забит Мұзаффар деген
жауынгер:
Чанаққала соғысында ерекше ерлік жасап үлкен
пайда тигізген, көкірегіне иман толған бұл жігіт,
Чанаққала соғысынан кейін де қарап түрмай, отан
қорғау үшін бұл жолы шығыс шебіне жүгіреді.
Қанды соғыс кезінде ауыр жараланады. Артынан ке-
летін ұрпаққа тағы екінші мәнді естелік қалдырып,
шейіттіктің сусынын ішті. Ол мынадай:
От майданда үрысып, міндеті кезінде шейіт болған
Забит Мұзаффар Бек соңғы демінде дауысы шықпай,
көзіменде ештеңе түсіндіре алмаған сәтте қалтасынан
бір конверт шығарып, жерден бір шөптің сынығын
алып, ағып жатқан қанына малтып:
«Жауынгер! Қыбла қай жақта?!..» - деп жаз-
ды. Қасындағылар рухын, бәйтүллаһқа қарап,
Аллаһқа тапсырмақ болған Мұзаффар Бекті Қыблаға
бұрып, оның бұл қалауын орындады. Жүзі қауышу
қуанышына толған сардар ғазиз рухын шейіттікпен
Раббысына тәслім етті.
Пенде өмірінде қандай кәсіп, іспен айналысса да,
Қүбыла бағытынан айырылмаған болса, соңғы демін-