355 / 372
Фахр К ин тты тану / Халіміз Оны; халіне сай ма? ІІ
359
«К'здері/ к'рмесе
ранды алай о исы/? алайша
сен ріптер мен с'здерді ажыратасы/? 2рі е/кейіп алып
о ып отыр ан жері/ді к'зі/мен ада алап отыр андайсы/,
олы/ды о ы ан аяттары/ны/ 1стінен ж1ргізіп отырсы/.
О ы ан сайын сауса ы/ да жылжып, ріптерге ілесіп, д-
ды к'ріп отыр андайсы/?»
Со ыр адам она шайх а былай деді:
«Ей, адамны/ денесіні/ андай лы шеберлік туын-
дысы екендігін білмейтін адам! Б л халді Алла9ты/ жарату
к1ші мен діретінен к'п к'рді/ бе, неге та/ алды/?
Мен Алла9 а жалбарындым:
«Уа, медет беруші жал ыз т /ірім! Адам баласы 'з
жанын алай жа сы к'рсе, мен
ран о ы анды солай
жа сы к'ремін. Хафыз да емеспін. О итын кезімде к'зіме
1здіксіз н р берші! Раббым! М схафты олыма ал ан ке-
зімде к'здерімді ма ан кері айтаршы, аяттарды аны , а-
тесіз, м1дірмей о и алатын болайын!».
Алла9тан ма ан бір 1н келді:
«Ей, ран ашы ы! Ей, лшылы ыл ан, салих амал
істеген, адамдар а пайдалы бол ан, рбір иыншылы ында
Бізден 1мітін 1збеген
лым! Сені/ к'ркем арманы/, сон-
дай керемет 1міті/ бар екен. Олар са ан р с т «Жо арылай
бер, биіктей бер!» – деп т р андай. Сонды тан да, ей, жа -
сы
лым, ашан
ран о ы ы/ келсе, Кітапты олы/а
ал ан с тте оны кедергісіз о уы/ 1шін к'зі/ді, я ни к'ру
абілеті/ді са ан айтарамын!».