356 / 372
360
А идада, ибадатта ж не м міледе Ы ЫЛАС пен ТА УАЛЫ
Ихсан Иесі Раббым айт анындай-а істеді.
О ыма болып
ранды олыма алсам, барлы ын
Білуші лы Раббым, лы Падишахым, те/десі жо С лта-
ным к'зімді ма ан беретін болды. Сол кезде мен т1нні/ а-
ра/ ылы ын уала ан шыра тай болып жар ыраймын».
Осы шынды т'/ірегінде Хазіреті М ул н айтады:
«Жо алт ан %лкен ж не ымбат а замыз болса да,
бізге ы ыласымыз %шін Раббым айтарылмайтын сыйлар
беретін болса алайша разы болмаймыз!»
«Егер ма ан отсыз жылу сыйлап жатса, онда отым-
ны с.нгеніне де разымын. Я ни, Ха Та алам ма ан .теусіз
ж не себепсіз сыйлар беріп жатса, себеп олымнан кетсе
де разымын. (Я ни к.зсіз-а к.руіме м%мкіндік берсе, неге к.з
с райын)»
«Шыра сыз, шамсыз жары бергеннен со шыра ым,
шамым с.нді деп несіне м айтасы ?».
Сонды тан да бар м селе к'зіміз бен к'/ілімізді
с'нбес шыра а, н р а, я ни
ран а бет аратады. Сонда
ана
ран н рынан пайда к'реміз. Сонда ана
ран бізге
екі д1ниеде шапа атшы болып келеді. *йтпесек
ранны/
ша ымы жа амыз а жармасады.
Олай болса 'мір бойы бір-біріне айшы осы екі м -
селеге абай болуымыз керек.
U