279 / 282
- 280 -
Хикмет
баспа үйі
(саллаллаһу аләйһи уә сәлләм) мен әулиеуллаһ махабба-
тынан шағылысқан хал еді. Олардың рухани дүниелері
мен олар туралы қиссаларды түсіндіргенде бет-әлпетіндегі
көркем, пәк, нәзік, нүрға толы күлімсіреуі, айналасымен
махаббатқа толы қатынасы, таусылмас төзімділігі, шынайы
мүминге тән терең, жұқа нәзіктігі көпшілікке өнеге еді. Ол -
кішіден үлкенге, барлыққа қалай сейлеу керек, оның әрісін
білетін ана еді!
Оның өмірі мен сұхбаттары сирек кездесетін, әтір иісті
раушан көшеті секілді еді. Ең жақсы гүлдер мен хош иістер-
ді Онан табу мүмкін еді.
Оған
«ба'сү ба'дәл мәут»
туралы яғни, елім мен ақирет
жайлы айтқанымда:
«Мені қорқытпашы! Раббым - мархабат иесі!»
- дейтін.
Бәлкім, оның бұл халі оныңХазіреті Мәуләнәға деген ма-
хаббатынанжұққанеді.Мәснәуидегіхикаялардытымжақсы
көретін. Менің өзіме Хазіреті Мәуләнә мен әулиеүллаһқа
махаббат пен рухани бейімділік зауықын алғашқы
үйреткендердің бірі - Ол. Ол – Мәснәуи Бақшасынан деген
мақалаларымның ең ынталы оқушыларының бір еді. Бе-
ріліп оқитын. Бірақ, «Айнадағы жалған» атты мақаламды
оқығанда, ұзақ ойланды да, «аһ» деп:
«Неткен шындық!» - деді.
Бір мезгілден кейін:
«Маған әлгі мақаланы тағы оқышы!» - деді.
ОныңБұл дүниемен қоштасуы - бізге «Айнадағыжалған»
деген мақаланың жаңадан деректі бір үлгісі болды. Сірә,
адамзат Адамнан (аләйһиссәләм) қияметке дейін ылғи
осы «Айнадағы жалғанның» ішінде арлы-берлі шайқалып
тұрады!
Онымен ақ кебінге оранған халінде соңғы рет қоштастық.
Кебіні оған бейне бір сәби балаға оралған құндақ іспет-
тес. Өмірі бойы қолынан, көңілінен түсірмеген Құранның