270 / 282
Хикмет
баспа үйі
- 271 -
көзіміз жасқа толы халімізде үстап алады» - деп жауап
қайтарды.
Бір басқа есек былай үн қдтты:
«Сөйлей бер, қайткенде де жырақга өтірік айту - оңай».
Жүпар оған былай деп, жауап берді:
«Менің қарнымнан шығатын әтір - айтқаңцарымның
куәгері. Ол хош иіс таратады. Сендер болсаңдар -
жағдайларың ортада. Бұл сөздерім сендерге әлбетте, өтірік
көрінеді. Сендердің араларыңда шынымен-ақ, ғаріп,
ешкіміжоқ бейшара болып қалдым».
Хазіреті Мәуләнә (құддисә сирруһ) адамзат сана-
сы аңғарып, түсінуде қиналған абстрактілі оқиғаларды
қарапайым, деректі хикаялардабейнелеп, ұсынады.Сондай-
ақ, қарама-қайшылықтардың бір-бірімен үйлесімдігінің
мүмкін еместігін баяндау үшін бұл хикаяда жаратылыс-
тары бір-біріне қарама-қайшы хайуандардан мысал келтір-
ген.
Жұпар - жеп-ішуі, тынысы, сезімі және нәзіктігімен
ең ерекше, сезімтал жануар. Аңшылар көгал жерлер-
дегі өзендердің бойында сыбызғы үрлейді. Сөйтіп, сол
сыбызғының кеңіл тербететін дауысын естіген жұпарлар
жиналады. Көздері мен көңілдері жасқа толыкездерінде, за-
лым аңшылар оларды тұзаққа түсіріп, ұстайды. Қарнынан
шығатын әтір мен терісі және еті себебінен сол нәзік, ерек-
ше сезімді жануарды өлімге апарады.
Есек пен өгіздер болса, дауыстары жағымсыз және сезім-
дерімен барып тұрған нәпсіқұмарлық күйде өмір сүреді.
Хазіреті Мәуләнә қарама-қайшы мінездермен бір-
ге болудың ащы азабын мысал келтіріп, баяндаған соң,
Мәснәуиіндегі хикметті шумақтарында Бұл қарама-
қайшылықтың салдарынан болатын қайғыны былай жеткі-
зеді:
«Кімде-кімді өз қарама-қайшысымен бір жерге қояды,
Бұл - ол үшін өлімнің азабы».