154 / 382
156
Хикмет
баспа үйі
үй
келуі де, Оның жабырқау кеңіліне жүбаныш болуға
жетіп жатты. Қорлық пен жапа көрсе де ашуға мінбей
көңілінде кешірім мен мархабаттың басымдылығы
арқасында олардың һидайятқа келуіне дұға ете білді.
Аллаһ Расулының (саллаллаһу аләйһи уә сәлләм)
көңілі, Тайфхалқының өзінежасаған зұлымдығынан
жабырқау болуымен бірге Оны ойландырған негіз-
гі мәселе - уағыздау міндеті мен жауапкершілігіне
нұқсан келтіру мен әлсіреу қорқынышы еді. Сон-
дай-ақ сол қиын шақтарда Аллаһ Тағалаға былайша
мінәжат етті:
«Аллаһым! Күшімнің әлсіздікке үшырағандығын,
шарасыздығымды, халықалдында қор болып, төмен
көрінуімді Саған айтамын. Ей, мейірімділердің ең
мейірімдісі! Егер маған ашулы болмасаң, шеккен
миқнат пен бәлекеттерге мойымаймын! Иләһи, Сен
қауымыма һидайят бөр, олар білмейді. Иләһым сен
разы болғанша кешіріміңді тілеймін».
(Ибн Хишам, II,
30)
Бұл фәни өмірдің шексіз ләззатын сезіну,
Расулуллаһ (саллаллаһу аләйһи уә сәлләм) сияқты
көңіл бақшаларынан кешірім мен мейірімнің
жұпарын аңқытумен мүмкін болады. Мейірімді
барлық құштарлықтан жоғары көтеруіміз шарт.
Мархабат етсек, иләһи мархабатқа лайық боламыз
әрі Хақ Тағаланың «Рахман» сипатынан керініс нәсіп
болады.
Хақ Тағаланың рахметі, жүрегіміздің толуы үшін
одан бір ғана тамшы жеткілікті болатын дария. Сол
тамшы, көңілге түсіп дарияның ләззатын берген
сәтте, ол көңіл дарияға қауышқан болады. Рахмет да-