332 / 382
334
Хикмет
баспа үйі
«Есіңді жи, бұл сыр теңізінде тұншығып қалмас
- деп ескертті.
Адам таңертең: «Мына жануарлардың тілін
үйрендім бе екен көрейінші?» - деп, байкду үшін есік
алдында күтіп тұрады.
Сол кезде қызметші әйел дастархан-жапқьішын
сілкіген кезде бір бөлшек кепкен нан жерге түсті.
Сол жөрдегі қораз бул нанның сынығына дереу бас
салды. Оған ит:
«Сен бізге зүлымдық жасадың! Өйткөні сен бидай
дақылын да жей аласың. Ал мен жей алмаймын! Неге
менің несібем мына нанға бас саласың?» - деді.
Қораз болса итке:
«Уайымдама! Ертең үй иесінің аты өледі, сен де
тойғаныңша жейсің!» - деді.
Қоразды ғайыптан хабар бердідеп гүсінген үй иесі
бұл сөздерді естіген соңдереу атын сатып жіберді.
Қоразда иттің алдында ұятқа қалды.
Қораз бен иттің жеке мүдделері үшін күресі
үзіліссіз үш күн жалғасты. Бірінші күні ат, екін-
ші күні қашыр, үшінші күні құлының өлетіндігін
крраздың айтқанынан білген кржайын, өлмей
түрып атын сатқаны сияқты, қашырын да, қулын
да, пысықтық жасадым деп, сатып жіберді. Осы-
лайша ит еш күткен пайдасына қол жеткізе алма-
ды. Қораз әр жолында итті алдаған болды. Үш рет
үятқа қалған қораз, ақыры төртінші, күні итке бы-
лай деді:
«-Шындығын айтсам, анау ку адам дүниенің
малын алып қашты. Бірақ, осы істегендерімен өз