192 / 282
Хикмет
баспа үйі
- 193 -
Сенің «мен» дегенің,
Руханиятта тәсіл емес.
Біз сияқты есік құлдарына,
Қырын қарау дұрыс емес.
Екіншіден, құл көңілі мен рухында жарқыраған нүрды
өзімнен шықты деп санап алданбай, мұның сый ретінде бе-
рілген иләһи нәсіп екендігін түсініп, шүкіршілік етуі керек.
Әйтпесе, осындай сыйғатәкәппарланып, осы нұрды өзімнен
шықты деу үлкен бейшаралық болып саналады. Осылайша
пайғамбар мен әулиенің нұрынан пайдаланғаннан кейін қол
жеткізгендері арқылы қайтадан мендік танытқандардың
ақыры қайтадан қараңғылыққа бату. Бұл жағдай адамды
Аллаһқа құл, Пайғамбарға (саллаллаһу аләйһи уә сәлләм)
үммет болу абыройынан бірте-бірте алыстатады. Ислам та-
рихы Қарун қиссасы сияқты осының көптеген мысалдары-
натолы.
Сол үшін нығметке емес, оны жіберушіге назар салып,
азғындықтың шүңқырына түспеу керек. Хазіреті Мәуләнә
жырларында бұл мәселені былай баяндайды:
«Адам бір күні өзінің шынайы мекеніне жетуі үшін
көптеген үйлер мен керуен сарайды тәрк етуі керек!»
«Отқа қыздырылған темірдей қызыл түс оныкі деп
ойлама! Өйткені ол - оттың уақытша берген жарығы мен
ыстығы ғана».
«Егер терезе мен үйдіжарық түрде көрсең сен оларды
жарықдеме, өйткені жарық беріп түрған - күн».
«Күн
өзінен
шағылысқан
жарыққа
мақтанып
түрғандарға былай дейді:
«Ей, түсінігі жоқ менменшіл! Аздап сабыр ет, мен мына
таудыңнемесемына дарияныңартына барып, көкжиектен
жоқ болайын, сол кезде ақиқатты түсінесің».
«Сол сияқты тәнің де сұлулық пен пәктікке назда-
нып мақтанады, бірақ, негізгі күш пен қуат оның ішінде
жасырылған рухқа тиесілі екендігін білсін».