51 / 336
51
Жәннатпен сүйіншіленген он сахаба
Бұдан кейін ол мұсылмандарға имам болып,
он жеті рет намаз оқытты. Тіпті бір таң намазында
Пайғамбарымызға (с.а.с.) имамдық ету бақытына да ие
болды.
Пайғамбарымыз Жаратушысына жанын тәсілім ет-
кен кезде, Әбу Бәкір басқа жерде болатын. Халық қара
жамылып, аза тұтып жатты. Әбу Бәкір хабар жете са-
лысымен, ешкімге тіл қатпастан құстай ұшып, бірден
Расулуллаһтың бөлмесіне кірді. Бетінде жабылған ма-
таны көтеріп, Пайғамбардың маңдайынан сүйді. Содан
кейін нар тәуекелге бел буып, тағдырдың жазғанына
мойынсұнып былай деді:
– Біз бәріміз Аллаһтың құлдарымыз және Оған
ораламыз. Әке-шешем сенің жолыңда құрбан болсын.
Сен тірі кезде әдемі едің, жаның кеудеңнен ұшып кетсе
де, ажарың атқан таңдай арайланып қала беріпті. Аллаһ
тағала саған өлім ауыртпалығынан басқа бір қайғы
бермейді. Бұл белесті де артқа тастадың.
Мұнафықтар Пайғамбарымыздың (с.а.с.) көз
жұмған сәтін қапы жібермей, аярлыққа басып, тағы бір
лаң шығарып, бүлік бастады:
– Мұхаммед егер пайғамбар болса, өлмес еді, – деп
мұнафықтар мұсылмандардың жан күйзелісін пайдала-
нып, рухтарын түсіруге тырысып бақты.
Айтылған бұл ауыр сөздерге одан әрі төзе алмаған
асыл ер хазірет Омар (р.а.) қылышын қынынан суы-
рып:
– Расулаллаһ өлген жоқ. Кімде-кім оны өлді десе,
мына қылышыммен басын кеудесінен ұшырамын,–
деді.
Осы кезде Әбу Бәкір салқынқандылық танытып,
сахабалардың Пайғамбарымызға деген сүйіспеншілік-