142 / 336
142
Cаңлақ cахабалар
жетер болса, бұл керуенді жүктерімен қоса Аллаһ жо-
лына атадым”, – деген
114
. Өмірінің соңына дейін отыз
мың құлды азат етіп, Бәдір шайқасына қатысқандарға
төрт мың динар беруді өсиет етіп кеткен.
Осы жомарттығын да місе тұтпай бір күні ол
мүминдердің анасы Умму Сәламаға (р.а.) келіп:
– Дүниемнің көптігі мені құрдымға жетелей ме
деп қорқамын, – дегенде, Умму Сәлама анамыздан:
– Алайда Аллаһ жолына жұмсалған дүние он-
дай емес, – деген жауабын естіп барып көңілі орнына
түскендей болады.
Барын да, жоғын да Аллаһ жолында жұмсаудағы
таңғаларлық жомарттығына, құлшылықта Құрани
тереңдігіне, тақуалықта аса ұстамдылығына қарамастан,
өзінен де жанкешті сахабаларды еске алып, “ақыретке
аттануға әзірлігімді жасай алмадым” деп уайымдап жы-
лайды екен. Күндердің бір күнінде дастарқан басында
отырып:
– Менен де қайырлы Мусғаб ибн Умәйр шейіт
болғанда бір шапанмен кебінделді. Басын жапқанда
аяғы, аяғын жапқанда басы ашылып қалды. Менен
қайырлы Хамза да шейіт болғанда осылай болды. Одан
кейін байлығымыз көбейді. Жақсылықтарымыздың
жемістерін бұл дүниеде тауысып, ақыретке еш нәрсе
қалмай ма деп қорқамын, – деп егіліпті
115
.
Хижраның алтыншыжылында Аллаһ расулы (с.а.с.)
Тәбук қаласының маңындағы стратегиялық маңызы
бар Думатул-жәндәл деген жерді алу үшін жасақталған
әскердің басына Абдуррахман ибн Ауфты тағайындап,
114
Табақат, 3:93.
115
Табақат, 1:403.