113 / 208
113
Сахабалар сабағы
Бұл жолғысына іштей ренжіп, қабағын түйген
Пайғамбарымыз
(саллаллаһу аләйһи уә сәлләм)
оған ғибрат алсын
деген ниетпен:
– Аллаһқа ант етейін, егер шын қаласам мына тау-
тастың бәрі алтын болып маған берілер еді, бірақ мен
қаламадым, – деді.
Шындығында кей кездері Аллаһ тағаланың ең
сүйікті құлы пайғамбардың үйінде апталап, тіпті ай-
лап бойы қазанға салар, тіске басар ештеңе табылмай-
тын. Күн ара ораза ұстайтын пайғамбар ауыз ашары
жоқтықтанкөбінеүш-төртқұрмаменғанашектелгендігі
баршаға аян еді.
Осыларды ойлаған Салаба тағы біраз уақыт саба-
сына түседі.
Уақыт өте келе «бай болсам, кедей-кепшіктерге
қол ұшын бермес пе едім, сөйтіп көбірек сауап тап-
паймын ба?» деген ой-қиял әлі де мазалаған ол, ақыр
соңында, үшінші рет Пайғамбарға
(саллаллаһу аләйһи уә сәлләм)
жүгінуді жөн көрді. Пайғамбар алдында бар уәдесін
үйіп-төгіп:
– Сені пайғамбар етіп жіберген Аллаһқа ант етейін!
Егер Аллаһ мені байлыққа кенелтсе, жарлы-жақыбай-
ларға міндетті түрде қарасып, қорғанышына айнала-
мын! – деді сендіре.
Салабаның
мұнша
тілегіне
шыдамаған
Пайғамбарымыз: «Аллаһым! Салабаны қалаған
байлығына қауыштыр!», – деп қол жайып, дұға жаса-
ды.
Осы бір қасиетті тілектен кейін қой алып баға
бастаған Салаба бұрынғыдай мешіттен шықпай,
Пайғамбарымыздың
(саллаллаһу аләйһи уә сәлләм)
артында