Previous Page  138 / 208 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 138 / 208 Next Page
Page Background

138

Тағылым тамшылары

– Ей, Әбу Ханифа! Ей, бұл үмбеттің дұшпаны

мен шайтаны! Сені өлтіру біз үшін жетпіс жыл жиһад

жасағаннан да артығырақ болып тұр.

Әбу Ханифа оларға:

– Қылыштарыңды жалаңдатып жүректі ұшыра

бермей қындарыңа салып қойыңдар, – деді.

Харижилер:

– Осы қылышпен сенің қаныңды судай шашқымыз

келіп тұр! – десті.

Барған сайын өршелене екіленіп бара жатқан

оларға Әбу Ханифа:

– Кіжіне бермей сұрақтарың болса қойыңдар,- деп

мәселенің тігісін басқаша жатқызбақ болды. Олар да

бұл ұсынысқа келіскендіктерін білдіріп көкейлерінде

жүрген даулы сұрақтарын қоя бастады:

– Мешіттің алдында екі жаназа. Біреуі араққа

сылқия тойып, сол араққа тұншығып өлген ер адам,

екіншісі ойнас жасап, аяғы ауырлағанын сезген кезде

өз-өзіне қол жұмсаған әйел. Бұларға қандай үкім берер

едің?- деп сұрайды.

Имам ағзам:

– Олар қай діннің өкілдері: христиан, еврей әлде

мәжуси (отқа табынушы) ма? – деп сұрайды.

Харижилар:

– Олар «Аллаһ бір, Мұхаммед оның құлы әрі

елшісі» деп сенген мұсылмандар, – деп жауап қатты.

Бұны естігенде Имам ағзам олардан:

– Кәлима-и-шәхадат иманның қанша бөлігін

құрайды деп ойлайсыңдар? – деп өздеріне қайтара

сұрақ қойды.

Олар бірауыздан: