148 / 208
148
Тағылым тамшылары
Төре баласы: – Мейлі, алайын, қаншаға сат-
пақсыз? – депті. Хасан Басри екі сөзін екі күміске
бағалайтындығын айтыпты да: – Өзіңнің жеке басыңда
үйің бар ма?- деп сұрапты. Бала: – Иә, бар, – деп жауап
беріпті. Хасан Басри:
– Мирас қалып па еді, әлде, өзің салғыздың
ба? – деп қайта сұрапты. Бала: – Өзім салғыздым,
– деп жауап беріпті. Хасан Басри: – Қанша уақытта
салғыздың? – деп сұрапты. Бала: – Оған уақыт көп
кетті, – депті. Хасан Басри: – Күш-қуатың бола тұра
неге тезірек салғызбадың? – деп сұрапты. Бала: –
Үйдің ғимаратының ауыр ағаштары мен тастарын
тасыған малдарға жаным ашыды. Сондықтан оларға
аз-аздап тасытып, көп жүк артқызбадым, – деп жау-
ап беріпті. Хасан Басри бұл жолы: – Ей, елге сыйлы
басшының ұлы! Малдарыңа жаның ашығанда неге өз-
өзіңе жаның ашымайды? Оларға қиналмасын деп ауыр
жүк артпадың, ал өзің неге мұншама ауыр күнә арқалап
жүрсің? Одан да өзіңе жаның ашыса шы?! – депті.
Аталы сөз балаға қатты әсер еткен еді. Жалма-жан
атынан түсіп Хасан Басридың қолын алыпты. Сөйтіпті
де сабырсыздана: – Уа, ақсақал! Екі күмісіңізді қолма-
қол берейін, екінші сөзіңізді де айтыңыз, – депті жа-
лынып.
Хасан Басри екінші сөзін айтпақ болып: – Қайда
бара жатыр едің? – деп сұрапты. Бала: – Мемлекет
басшысына барып жауапты қызмет алмақ едім, – деп
жауап беріпті. Хасан Басри: – Қарашы, мемлекет бас-
шысына бара жатырмын деп барынша әдемі киініп,
үстіңе хош иістер сеуіпсің. Неліктен? Өйткені мемле-
кет басшысы мен соның қарамағындағылардың қасына