Ислам ғылымхалы

146 / 520

146
Ислам ғылымхалы
«Ей, иман етушілер! Рүкүғ етіңдер»175. Әбу Хумайд
атты бір сахаба: «Аллаһ Елшісінің рүкүғ еткен кезде
қолдарын тізелерінің үстіне қойғанын көрдім. Арқасын
да түзу ұстаған еді», – деп, Пайғамбарымыздың
(с.а.у.) рүкүғін сипаттаған176. Рүкүғте бір сәт тұру, яғни
«СубханАллаһи-а’зим» деп айтатындай уақыт тұру және
қайта қиямға барып түзеліп, бір сәт тұрып, сәждеге бару
– уәжіп. Бұлай істеуге тағдилул-әркан делінеді.
Имамға рүкүғте үлгерген адам түрегеп тұрып тәкбір
алып, одан кейін рүкүғке бару керек. Бұл тәкбірді рүкүғке
жақын алса, намазы бұзылады. Тәкбір алып, имамға
рүкүғте үлгерген адам, сол рәкатты имаммен бірге оқыған
саналады. Бірақ имам рүкүғте болған уақытта тәкбір
алып, имам рүкүғтен тұрған уақытта, рүкүғке барған
адам, ол рәкатқа үлгерген болып саналмайды. Артынан
сол үлгере алмаған рәкатты имам сәлем бергеннен кейін
түрегеліп жалғыз өзі оқиды. Имамға ұйыған адам имам-
нан бұрын рүкүғке барып, және имамнан бұрын рүкүғтен
басын көтерсе, бұл рүкүғ жеткілікті емес. Осылай имам-
нан бұрын рүкүғке барған адам, имам рүкүғтен тұрмай
тұрып, рүкүғті қайтадан жасамаса, намазы бұзылады.
Имамның рүкүғіне үлгерген адам екі тәкбір алуға
мұқтаж емес. Қиямда тұрып, «Аллаһу әкбар» деп,
намазға кіріп дереу рүкүғке сол тәкбірмен барады. Бұл
– бір тәкбірмен әрі ифтитахты әрі рүкүғ тәкбірін жасау
деген сөз177. Рүкүғте оқылатын тасбих: {سُبْحانَ رَبِّيَ العَظِيم}
«Субхана раббиял-’азим» (Аса үлкен Раббым күллі
кемістік атаулыдан пәк).
175 Хаж, 22/77.
176 Бухари, Азан, 120.145.
177 Дөндерен, 245.