186 / 382
Хикмет
баспа үйі
Бір күні сахабалар Пайғамбар мешітіне жиналып,
Расулуллаһтың фәйізді сұхбатын тыңдап отырған еді
Пайғамбарымыз (саллаллаһу аләйһи уә сәлләм) бір
кезде мына бір аят кәриманы оқыды:َ
ا
�ُ�ِ�ْ�ُ� �َ� َ
ن َو
� �
�ِ�ُ� � �
�ِ�
ا
�ُ�ِ�ْ�ُ� � �
�َ� �
�ِ�ْ�
ا ا
�ُ��َ�َ�ْ �َ�ٌ
��ِ�َ�ِ �ِ�َ �
ا
�
ِن
�َ�ٍ
ْء
�َ� ْ�ِ�
«Сүйген нөрселеріңнен бермейінше ешқашан
«биррге»
(яғни
қайырдың
кемеліне)
жете
алмайсыңдар! Не берсеңдер де, Аллаһ оны лайықгы
турде біледі».
(Әли Имран сүресі 92)
Терең құштарлықпен Расулуллаһты тыңдап
отырған сахабалар осы аят кәримәні де өз жан
дүниелерінде терең сезініп, осы пайғамбар үндеуі
қамтыған не болса соның бәрін қайырға беруді
ойлаған еді. Кенеттен бір сахабаныңорнынан түрғаны
байқалды.Жүзінен иләһи нүршашқан бұл сахаба Әбу
Талха (радиаллаһуанһу) еді. ӘбуТалханыңпайғамбар
мешітіне жақын, ішінде апты жүз құрма ағашы бар
құнды бір бағы бар еді, ол жерді өте жақсы көретін.
Расулуллаһты (саллаллаһу аләйһи уә сәлләм) жиі-
жиі шақырып, одан құрма ұсынып, бағын берекет-
тендіретін.
Әбу Талха (радиаллаһу анһу) былай деді:
«Уа, Расулаллаһ! Менің байлығымның ішін-
дегі ең қымбаты және ең жақсы көретінім мына
қаланың ішіндегі Бәйруһ деп аталатын бағым. Осы
сәттен бастап оны Аллаһ пен Расулына тапсырдым.
Осы арқылы Раббым мені биррге (қайырдың кеме-
ліне) жеткізіп, оны маған ақырет азығы етер деп
188