81 / 336
81
Жәннатпен сүйіншіленген он сахаба
Бір күні Омар Фаруқ (р.а.) Пайғамбарымыздың
үйіне барады. Аллаһ елшісі (с.а.с.) қамыстан жасалған
шидің үстінде жатыр екен. Шидің үстіне еш нәрсе
төселмепті. Бас жағында құрма жапырақтарынан жа-
салып, терімен қапталған бір жастық, аяғының астында
иленген кішкене тері ғана бар еді. Мүбәрак денесіне
түскен қатты шидің іздерін көрген Омардың (р.а.)
көздеріне еріксіз жас келді. Пайғамбарымыз (с.а.с.)
одан:
– Ей, Омар, неге жылайсың? – деді. Ол:
– О, Аллаһтың елшісі! Иран мен Византия
императорларының сән-салтанатты бай өмірлері есіме
түсті. Сен Аллаһтың елшісі болғаныңа қарамастан,
осындай жұпыны тірлік кешесің. Соған толқимын, де-
генде, Пайғамбарымыз:
– Бұл дүние – олардікі, арғы дүние – біздікі
болғанын қаламаймысың? – деп Омарды жұбатады
60
.
Міне, Аллаһ расулының (с.а.с.) өмір мектебін көрген
Омар (р.а.) да ғұмырының соңына дейін дүниенің
өткінші нығметтеріне бас имеді.
Қараңғылық дәуірінде хазірет Омардың (р.а.)
көзінің жасаурағанын ешкім көрмеген. Алайда
мұсылман болғаннан кейін жүрегі жұмсақ, сезімтал
және қос жанары боталап тұратын адамға айналды.
Адам рухының азығы, діннің түп тірегі болып та-
былатын намаз – хазірет Омар (р.а.) үшін Аллаһпен бай-
ланыстыратын берік көпір. Түн жарымына дейін намаз
оқып, жан-тәнімен дұға ететін ол отбасындағыларды
да түнгі намазға
“отбасыңа намаз оқуды бұйыр,
өзің де сабырлылықпен намаз оқуыңды жалғастыр.
Сенен ырзық сұрамаймыз, (керісінше) Біз сені
60
М.Шакир, 189-190.