172 / 208
172
Тағылым таразысы
іздеп келіп амандасар едің. Сыйлайтын едің. Адам болу
бір басқа, әкім болу бір басқа. Мен саған сондықтан
«адам болмайсың» деп ұрсатынмын. Әкім болуды адам
болдым деп ұқсаң, сен әлі шикісің, балам, – деген екен
дана қарт сонда.
Шегенің ізі
Мінезі жаман бір жас жігіт болса керек. Ешкім оны
түзей алмапты, қателігін айтқан сайын ызалана түсіпті.
Бір күні әкесі оған іші шегеге толы бір жәшік беріп:
«Маңайыңдағы достарыңмен әр жанжалдасып қалған
сайын тақтайға бір-бір шегеден қағып отыр», – деп та-
быстапты.
Алғашқы күні-ақ баласы тақтайға көпшеге қағып та-
стапты. Келесі күндері де аз болмапты. Осы қарқынымен,
әлгі тақтайды толтыруға аса көп уақыт жұмсамапты.
Тақтайдың толғанын көргенде әкесі оған: «Енді сол
достарыңмен жеке-жеке татулас. Әр татуласқан сайын
бір шегеден суырып отыр», – дейді.
Біраз күндер өтіпті. Бір күні қараса, қағылған
бар шеге суырылып біткен екен. Сонда оны сырттай
бақылап жүрген әкесі баласын тақтайдың алдына ертіп
әкеліп: «Балам, жарайсың, жарадың, – депті, – алайда
мына тақтайға жақсылап тұрып қарашы? Шегелерді
суырғанда қалып қойған орындарын, қарайған көп тесікті
көріп тұрсың. Тақта әуелгісіндей таза қалпында, әдемі
болып қалмады. Достарыңмен төбелескен сайын ара-
да жаман сөздер айтылады. Әр реніш сөз көңілде мына
шегенің орны тәрізді бір-бір қара дақ қалдырып отыра-
ды, сондықтан ешкімнің көңліне кірбің ұялатпағайсың,
балам», – деген екен ұлын сабырға шақырып, өмірлік
ұмытылмас сабақ ұқтыра.