125 / 208
125
Сахабалар сабағы
үстіне ілер басқа көйлегі жоқ еді. Ел алдында тұрып
дымқыл көйлекті тезірек кептірмек үшін желпіңкіреп
отырғаны сол екен...
Түйе етінің әуресі
Аббасилық халифа Харун Рашит (ө.ж. 193/809)
бірде түскі асқа түйе етін сұратты. Еттен бір кесіп ау-
зына салғаны сол еді, қасындағы уәзірі Жафер Бермеки
сықылықтап күліп жіберді. Аяқ астынан уәзірін күлкі
қысқанына таңырқаған Харун Рашит бұның мәнісін
білмек болды. Сол кезде Жафер Бермеки былай деді:
– Уа,
барша
мұсылмандардың
басшысы!
Алдыңыздағы мына түйенің етіне бола қанша пұл
шығындалды деп ойлайсыз?
– Көп болса төрт дирхәм ақша жұмсалған
шығар...
– Жоқ! Сізге өтірік маған шын бұған тұп-тура төрт
жүз мың дирхәм кетті.
– Бұл қалай болғаны?
– Ол былай: Бірде сіз аспазшыдан түйенің етін
сұратқан едіңіз. Алайда ол күні ас үйде түйе еті жоқ
еді. Мен содан бері сіз сұратып қала ма деп, күн сайын
ас үйге түйе етін алғызуға бұйрық бердім. Сол күннен
бергі сойғызған түйеге кеткен шығынды есептесек
төрт жүз мың дирхәм ақша болыпты. Бір қызығы, сіз
сол күннен бері еш түйе етін сұратпай, етке тек бүгін
ғана қол салып отырсыз. Халифамыздың бір жеген
етінің өзі төрт жүз мың дирхәмға шықты ғой деп менің
күлуімнің себебі сол еді...
Бұны естігенде Харун Рашит еріксіз жылап қоя
берді. Түскі уақыт келгенде мешітке барып намаз