114 / 282
Хикмет
баспа үйі
- 115 -
АДАМ БОЛ, АДАМ!
«Қабірстанга барып, сол жерде аз уақыт
үнсіз отыр! Сол жердегі үнсіз сөйлегендерге
құлақ сал!»
Хазіреті Мәуләнә
.
Бір адам бір үлкен қалаға келеді. Көше аралап жүріп,
жұпар сататын әтіршілердің көшесіне тап болады.
Дүкендерден гүл, жауқазын иістері жан-жаққа таралып
жатты. Адам бірнеше қадам басты. Хош иістен басы айнал-
ды. Артық шыдай алмай, есінен танып, құлап қалды.
Халық есінен танған адамның басына жиналды. Кейбіре-
уі жүрегін тыңдап, білектерін уқалап, кейбірі гүл суымен
бетін жуып жатты. Не істесе де, адамның есін жиғыза алма-
ды. Хош иістер, гүлдің сулары босқа төгіліп, адам бір түрлі
есін жия алмады. Одан бетер есінен айырылды. Шаралары
таусылды. Жан-жаққа хабарлап, туыс-туғанын іздестірді.
Адамға ешбір ие табылмай, қанша сағат өтсе де адам есін
жинай алмады. Кешке қарай сол жерден өтіп бара жатқан
бір тері илеуші адам оны таниды да көпшілікке:
«Оған гүл суын сеппеңдер! Мен оның қандай аурумен
ауырғандығын білемін. Сендер оған тиіспеңдер, мен біраз-
дан соң келемін» - деп, кетіп қалды.
Бір күркеге кіріп, біраз тері иін уыстап алады.
Әтіршілердің көшесіне келіп, жасырын тері иінін есінен
танған адамның мұрнына ұстайды. Ғажап! Ол адам есін жи-
най бастайды. Біраздан соң орнынан тұрып, тері илеушімен
бірге кетіп қалды.
Өйткені, есінен танған адам да тері илеуші еді. Жыл-
дар бойы сасыған терілердің арасында жағымсыз иіске