148 / 282
Хикмет
баспа үйі
- 149 -
Аңдар арыстанды риза ету үшін әртүрлі сөздерді айта ба-
стады:
«Ризық
үшін
еңбек
ету
халықтың
сенімінің
әлсіздігінен туындайды. Мұндай адамдардың табыстары
тойымсыздығының мөлшеріндей қол жеткізген рияның та-
бысы. АспаннанжаңбыржаудырғанАллаһтың, рахымымен
нан беруге де, әлбетте, күші жетеді!» - десті.
Арыстан:
«Аяғым бола тұра, езімді қалай мүгедек етейін?
Тырнақтарым бола тұра, олардың күшін қалайжасырайын?»
- деп, тағы да қабылдағысы келмесе де, соңында айтылған
ұсыныстың тартымдылығына көніп, ризашылығын білдірді.
Енді күн сайын бір аң келіп, өзін арыстанға бере бастай-
ды. Бір күні кезек қоянға келеді. Аңдар:
«Е, не істейсің, бұйрық солай! Көпшіліктің рахаты үшін
біріміздің өлуіміз керек! Қане уақыт өткізбей жолға түс!
Арыстанды ашуландырып алмайық» - дейді.
Бірақ, қоян аяғын ауыр басып жүріп алды. Мұны көрген
аңдар сасқалақтап:
«Ей, қырсық қоян! Осыншама уақыт біз сөзімізге берік
және адал болып келдік. Сол үшін жанымызды пида еттік.
Сен енді бізді жаман атқа қалдырасың ба?!» - деп қоянды
кінәлады.
Қоян да:
«Достар, ашуланбаңдар, маған мүмкіндік беріңдер,
құлағым арқылы онымен бір ойын ойнайын, осылайша мен де
азғын бәледен құтылайын, сендер де құтылыңдар!» - дейді.
Аңдар бұл пікірді келекемен қабылдап:
«Қатардағы әлсіз бір қоян екеніңді ұмытып, шектен
шықпа!Қандайсөздердіайтасың?Сенендемықтылармұндай
сөздерді естеріне алған да жоқ! Сен осы тәкәппарлығыңмен
басымызға қайғы әкелесің! Әйтпесе, айтқандарың сен
сияқты бір бейшараға жараспайды» - дейді.