Көңіл бақшасынан ақтық дем

Хикмет

баспа үйі

197

«Уа, Расулаллаһ! Үйге баруға рұқсат етіңіз» - де-

дім. Рұқсат етті. Үйге барып, әйеліме:

«МенРасулуллаһтыңхалінешыдай алмадым. Үйде

жейтін ештеңе жоқ па?» - дедім. Әйелім:

«Аздаған арпа мен бір лақ бар» - деді.

Мен лақты сойдым, әйелім арпаны үгітіп, нан пі-

сірді. Етін қазанға салдық. Нан пісіп, қазан қайнап

жатқанда Пайғамбарымызға (саллаллаһу аләйһи уә

сәлләм) барып:

«Аздаған тамағымыз бар. Бір екі адам ертіп, үйге

келіңіз,»-деп өтіндім. Пайғамбарымыз:

«Қанша тамағың бар?»

- деп сұрады. Барын айт-

тым.

«Әрі көп, әрі өте жақсы! Әйеліңе: «Мен барғанша

қазанды оттан түсірмесін, нанды тандыр-

дан шығармасын деп айт» - деді. Сахабаларына

«Тұрыңдар!» -

деп бұйырды. Мүһәжирлер мен Әнсар,

бәрі бірге орындарынан тұрды.

Мұны көргенде әйеліме барып (тамақтың аздығы

мен жеткіліксіздігінен қорқып, сол сәт абыржып):

«Әне, Пайғамбар (саллаллаһу аләйһи уә сәлләм),

Мүһәжир, Әнсар және оларға қосылған басқалары,

бәрі бірге келе жатыр» - дедім. Әйелім:

«Расулуллаһ (саллаллаһу аләйһи уә сәлләм)

әзірлегеніміздің қаншалықты екендігін сұраған жоқ

па?» - деді. «Иә, сұрады» - дедім. «Олай болса, абыр-

жыма» - деді. Пайғамбарымыз (саллаллаһу аләйһи уә

сәлләм) келгендерге: