229 / 336
229
Мәшһүр сахабалар
мен мүшріктер арасындағы бітіспес күрес сырттай
қарағанда-ақ байқалатын.
Осылайша он бес күн өтті. Пайғамбарды кездес-
тіре алмады. Әбу Зәррдің азығы да таусылып, тек қана
зәмзәм ішіп күнелтті. Әбіржіп, титықтай бастады.
Күндердің бір күнінде Қағбаның қасынан өтіп бара
жатып хазірет Әли оны көзі шалып қалады:
– Мына байғұс ұзақ жолдан келген мүсәпір-ау,
сірә – деп күбірледі.
Мұны естіген Әбу Зәрр басын көтеріп:
– Иә, жолаушымын, алыс жолдан келген жайым
бар, – деді. Хазірет Әли:
– Онда жүр үйімізге, қонағымыз бол, – деп Әбу
Зәррді үйіне ертіп апарып, күтеді. Бірақ, екеуі де бір-
біріне сақтық жасап, ол түні жақ ашпады.
Таң атқан соң Әбу Зәрр хазірет Мұхаммедті (с.а.с.)
іздеу үшін тағы да Қағбаға барады. Келген-кеткенге
қарап, әрлі-берлі жүрумен кешті батырады. Бірақ ешбір
дерек жоқ.
Салы суға кетіп отырған оның жанына тағы да
хазірет Әли келеді.
– Әлі қайда кетеріңді білмей отырсың ба? – деп
сұрайды.
– Иә, дәл солай, – деді Әбу Зәрр.
– Онда бізге жүр, мейманымыз бол, – деп, хазірет
Әли тағы да қолқа салады. Жолда келе жатып қонағынан
қайдан, не мақсатпен келгенін сұрайды.
Әбу Зәрр:
– Егер ешкімге тіс жарып айтпайтындығыңа сөз
берсең, айтайын, – деді.
Хазірет Әлидің уәдесін алған соң Әбу Зәрр оған
сапарының мақсатын түсіндіре бастады: