108 / 176
108
Намаз – діннің діңгегі
уақытта сырттан бір дыбыс естілді: «Ей, үй иелері!
Үйге кіруіме рұқсат етіңдер! Сендерге айтпағым бар»,
– деді. Осы сәтте барлығымыз не дер екен дегендей
Пайғамбарымызға (с.а.с.) қарап қалдық. Пайғамбарымыз
(с.а.с.): «Бұл келген кім, білесіздер ме?» – деп сұрады.
Біз: «Аллаһ пен елшісі ғана біледі», – дедік.
Аллаһ елшісі: «Ол қарғыс атқыр Ібіліс» – деді де,
ішке кірген Ібіліске сұрақтар қоя бастады:
– Үмбетім намазға тұрған сәтте, қандай күй
кешесің?
– Уа, Мұхаммед, ол сәтте қатты ыстықтан денем
дірілдеп кетеді.
– Неліктен мұндай күйге түсесің?
– Өйткені, Аллаһ үшін сәжде жасаған пенденің
дәрежесі бір сүйем көтеріледі. Уа, Мұхаммед! Саған
мұсылманға намаз оқытпау үшін қандай айла-
шарғыларға баратынымды айтайын... Мүмін намазға
тұруға ыңғайланған сәтте оны азғырып: «Әлі уақыт бар
ғой, оның үстіне қолың да бос емес, сен әуелі тірлігіңді
бітір. Намазды кейін оқырсың», – деймін. Осыған
арбалған сенің үмбетің намаз уақыты шыққаннан
кейін намазын кешіктіріп оқиды. Оның осы ісі үшін
ақыретте күнәсі бетіне басылады. Егер ол пенде мені
жеңіп кетсе, ол адамға адамдардың арасындағы шайтан-
ды (жамандыққа итермелейтін адамды) жіберемін. Осы-
лайша, намазын кешіктіріп оқуына себепкер боламын.
Егер ол пенде бұл жолы да менен құтылып намаз оқыса,
намаз оқып жатқанда, «оңға қара», «солға қара», деп
қайталаумен боламын. Оның назары жан-жаққа ауып,
намазын ықыласпен оқи алмай қалады. Мен осы сәтте
жүзін сипалап, маңдайынан сүйіп, тыныштығын бұзып,
мазасыздандырамын. Уа, Мұхаммед, өзің де жақсы