157 / 462
(
157
¥ÛÇÌÅÒ
"ХИКМЕТ"
баспа үйі
«Ұхуд соғысы болған күні Аллаһ Елшісімен (с.а.у.) кездестім. Одан:
– Әкемнің жағдайы қалай? - деп сұрадым.
– Әкең шәһит болды. Аллаһ оны мейіріміне бөлесін, - деп жауап
берді. Жылай бастадым. Мені қолына алып, басымнан сипады. Көлігіне
мінгізді. Кейін:
– Мен әкең, Айша анаң болуға разы емессің бе? - деп сұрады. Мен:
– Әке-шешем саған құрбан болсын уа, Аллаһтың Елшісі! Әрине
разымын, - дедім.
Қазір шашыма ақ түсті. Ал Аллаһ Елшісінің мубарак қолы тиген
жерлер яғни сол жақ беті әлі түсін жоғалтпады, қап-қара күйінде
қалды».
96
***
Аллаһ Елшісі (с.а.у.) қаза болған кіші қажылықтан Мәдинаға кері
қайтуға бет алған еді. Меккеден шыққаны мұң екен соңынан Хазірет
Хамзаның қызы Умама (р.а.) жүгіріп:
– Көкешім, көкешім, - деп айқай салды. Хазірет Әли оны қолынан
ұстап, Фатимаға (р.а.) беріп:
– Көкеңнің қызын қасыңа алып ал, - деді. Мәдинаға келіп жеткенде
Умаманы бағып қағуды өз мойнына алу үшін Хазірет Әли (р.а.), Зәйд
(р.а.) және Хазірет Жағфар (р.а.) таласқа түсті. Хазірет Әли (р.а.):
– Ол менің көкемнің қызы. Оны бағып-қағуға толығымен құқығым
бар, - деді. Хазірет Жағфар (р.а.):
– Ол менің де көкемнің қызы. Әрі мен оның әкпесіне (шешесінің
сіңлісі) үйленгенмін, - деп даурықты. Хазірет Зәйд:
– Ол менің бауырымның қызы, - деп таласты. (Аллаһ Елшісі (с.а.у.)
Зәйд пен Хамзаны бір-біріне бауыр қылғантұғын).
Аллаһ Елшісі (с.а.у.) Умаманы әкпесінің қасында қалсын деп үкім
етіп:
– Әпке, ананың орнын басады, - деді. Кейін Хазірет Әлиге (р.а.)
қарап:
– Сен менікісің, ал мен сенікімін, - деді.
Хазірет Жағфарға (р.а.) бұрылып:
– Жаратылысың және ахлағың маған нендей қатты ұқсаған, - деді.
Зәйдке қарап:
– Сен біздің бауырымызсың. Әрі азат еткен азаматымызсың, -
96. Бұхари, әт-Тарихул-Кабир, Бейрут, 2001, II, 65; Әли әл-Муттақи XIII, 298/36862.